Eingyðistrúin er ódýrari.

Það er staðreynd, einn guð er ódýrari enn margir.  Þannig gætu sögur um nísku gyðinga átt við einhver rök að styðjast. 

Áður fyrr, þegar menn tilbáðu marga guði(fjölgyðistrú) voru margir guðir með sér hof.  Þeir áttu líka margir sína daga.  Sumir bæjir höfðu sérguði, sem hefur verið frábært.  Einn maður í bænum hefur gert eitthvað rosalegt og 400 árum seinna er hann tilbeðinn sem guð.  Enn dýrt gat það orðið þegar borgir og bæjir stækkuðu.  Bæjarstjórinn kanski hundfúll um að mega ekki kaupa nýtt teppi þar sem fólkið ákvað að byrja að tilbiðja einhvern fiskaguð þegar fólkið ákvað að fara að veiða.  Móses kom með pottþétta skýringu. 

Það er bara einn guð.  Hann sér um allt.  Hann er líka of upptekinn fyrir ykkur, svo þegiði, ég ætla ekki að byggja hof til hinnar heilögu býflugu af því að ykkur finnst hunang gott. 

Þar með var málið leyst, ef uppskerubrestur kom, var beðið til guðs.  Ef flóð kom, var beðið til guðs.  Það einfaldaði líka málin.  Ef menn sáu fljótlega að það þurfti líka vonda aflið til að útskýra margt.  Fólki leist ekkert vel á að sami guð og bannaði þeim kynlíf utan hjónabands væri sá sami og kveikti í húsunum þeirra og senti pestir og plágur.  Fólkið varð hrætt því ef það bölvaði guði fyrir allt sem á sér dundi myndi hann bara bregðast við með því að refsa þeim ennþá meira.  Drekka kanski öllum í flóði?  Neeeh, það var búið.  Guð vill vera frumlegur. 

Þá var djöfullinn fundinn upp.  Og þú máttir velja, gera eins og djöfullinn vill, eða eins og guð vill.  Valdiru guð áttiru ágætt líf og frábært eftirlíf.  Valdiru djöfulin áttiru frábært líf enn hörmulegt eftirlíf.  Það sagt voru kostirnir of fáir.  Eitt líf er ekki nóg.  Svo best að velja guð. 
Á miðöldum fór soldið að grafa undir þessu, enn menn fundu mannúðlega aðferð til að leysa það.  Eina leiðin til að öðlast fyrirgefningu fyrir galdra og villutrú, var að hreinsa sál syndarans í eldi.  Leitt að líkami syndarans komst aldrei undan. 

Jæja, meira segja ég er orðinn þreyttur á ruglinu í mér.